36. Και θ' αρχίσω πρώτα - πρώτα από τους προγόνους μας. γιατί είναι δίκαιο και ταιριάζει συγχρόνως σε περίπτωση, όπως η σημερινή, να απονέμεται σ' αυτούς αυτή η τιμή να μνημονεύονται πρώτοι. Γιατί κατοικώντας πάντοτε οι ίδιοι τη χώρα, καθώς η μια γενιά διαδεχόταν την άλλη, με την αντρεία τους την παρέδοσαν ως τις μέρες μας ελεύθερη. Και εκείνοι λοιπόν είναι άξιοι επαίνου και ακόμη περισσότερο οι πατεράδες μας. Γιατί, αφού απέκτησαν, κοντά σε κείνα που κληρονόμησαν, την εξουσία που έχουμε με πολύ μόχθο, την κληροδότησαν σε μας τους τωρινούς. Την περαιτέρω δε ανάπτυξη της εμείς οι ίδιοι, παρόντες τώρα εδώ, που βρισκόμαστε ακόμα περίπου στην ώριμη ηλικία, την πετύχαμε και ετοιμάσαμε την πόλη, ώστε να είναι αυτάρκης και για τον πόλεμο και για την ειρήνη. Απ' αυτά εγώ, τα πολεμικά έργα με τα οποία πραγματοποιήθηκε η κάθε μια κατάκτηση χωριστά, ή αν κάποτε εμείς οι ίδιοι ή οι πατεράδες μας αποκρούσαμε με αποφασιστικότητα Έλληνα ή ξένο επιδρομέα, επειδή δεν θέλω να μακρηγορήσω σ' αυτούς που τα γνωρίζουν καλά, θα τα παραλείψω. Με ποιες αρχές συμπεριφοράς φτάσαμε σ' αυτό το σημείο ακμής, με ποιο πολίτευμα και με ποιους τρόπους ζωής έγινε αυτή μεγάλη, αφού τα φανερώσω αυτά πρώτα, θα συνεχίσω με τον έπαινο αυτών εδώ, γιατί νομίζω ότι στην περίπτωση μας πολύ ταιριαστά μπορούν να ειπωθούν αυτά και ότι είναι ωφέλιμο να τα ακούσουν όλοι οι συγκεντρωμένοι και οι πολίτες και οι ξένοι.....