45. Για τους γιους πάλι αυτών εδώ , όσοι παρευρίσκεστε , ή τα αδέλφια , βλέπω ότι ο αγώνας θα είναι μεγάλος (γιατί ο καθένας συνηθίζει να επαινεί αυτόν που δεν υπάρχει ) και πολύ δύσκολα , κι αν δείξετε ανδρεία μοναδική , θα σας κρίνουν κάπως κατώτερους , ουδέποτε ισάξιους. Γιατί οι ζωντανοί βλέπουν με φθόνο τους ανταγωνιστές τους , ενώ εκείνους που δεν τους στέκονται εμπόδιο , τους τιμούν με ασυναγώνιστη εύνοια. Κι αν πρέπει να μιλήσω και για την αρετή των γυναικών , όσες τώρα θ' απομείνουν χήρες , θα πω ό,τι πρέπει με σύντομη παραίνεση. Δηλαδή μεγάλη τιμή θα είναι για σας να μη φανείτε κατώτερες από τη γυναικεία σας φύση , το ίδιο και για κείνη που θα τη συζητούν όσο γίνεται λιγότερο οι άνδρες , είτε για έπαινο , είτε για ψόγο...
46. Ειπώθηκαν και από μένα με το λόγο μου όσα θεωρούσα κατάλληλα σύμφωνα με το έθιμο. και με έργα , οι νεκροί από τη μια ήδη τιμήθηκαν , εξάλλου τα παιδιά τους από δω και μπρος θα τα αναθρέψει η πόλη , ώσπου να γίνουν έφηβοι , με δημόσια δαπάνη , προβάλλοντας έτσι σα βραβείο για τέτοιους αγώνες ένα ωφέλιμο στεφάνι και γι αυτούς τους νεκρούς και για όσους μένουν στη ζωή . γιατί , όπου για την αρετή έχουν οριστεί πολύ μεγάλα έπαθλα, ευδοκιμούν σ' αυτή την πόλη άριστοι πολίτες. Τώρα , αφού αποτελειώσετε το θρήνο που ταιριάζει στον καθένα , να αποχωρήσετε.
47. Έτσι λοιπόν έγινε ο ενταφιασμός αυτόν τον χειμώνα…
Στάθης Παπακωνσταντίνου