Διδάχτηκε μεταξύ 411 και 409 π.Χ( 1496 στίχοι)
Χορός: αιχμάλωτες Ελληνίδες (πιθανόν από τη Δήλο).
Τόπος: Ταυρίδα Σκυθίας
Πρόσωπα:Ιφιγένεια, Ορέστης, Πυλάδης, Βουκόλος,
θόας, Άγγελος,Αθηνά
Το δράμα προλογίζει η Ιφιγένεια. Μαθαίνουμε πως δεν θυσιάστηκε στην Αυλίδα αλλά η θεά έβαλε ένα ομοίωμα στη θέση της και την ίδια τη μετέφερε στη μακρινή χώρα των Ταύρων, ιέρεια στο ναό της. Όλοι τη θεωρούν χαμένη.
Ένα κακό όνειρο τη νύχτα την κάνει να πιστέψει ότι ο Ορέστης δεν υπάρχει πια. Στη σκηνή μπαίνει ο Ορέστης με τον Πυλάδη για να κλέψουν το ξόανο της θεάς που βρίσκεται στο ναό. Η μεταφορά του στην Ελλάδα θα απαλλάξει τον Ορέστη απ' τις Ερινύες. Με αγγελική ρήση πληροφορούμαστε για μια έξαρση της κρίσης του Ορέστη, που (μετά την κατασκοπευτική είσοδο είχε απομακρυνθεί περιμένοντας την ευκαιρία) οδήγησε στη σύλληψη των νέων.
Ντόπιος νόμος επιβάλλει να θυσιάζονται οι ξένοι. Το έργο αυτό επιτελεί η Ιφιγένεια. Η Ιφιγένεια θέλει να σώσει έναν από τους δυο για να μεταφέρει γράμμα της στην πατρίδα. Έτσι συντελείται και η αναγνώριση, αφού η Ιφιγένεια διατυπώνει για σιγουριά και προφορικά το μήνυμα. Τη χαρά ακολουθεί ένα προσεκτικό σχέδιο.
Η Ιφιγένεια είναι έτοιμη να θυσιαστεί η ίδια. Ο Ορέστης σκέφτεται την κοινή σωτηρία. Η Ιφιγένεια εξαπατά τον θόαντα(βασιλιάς) λέγοντάς του ότι επιβάλλεται εξαγνισμός του ξόανου και των αιχμαλώτων στην ακρογιαλιά.
Δεύτερη αγγελική ρήση μας πληροφορεί για μάχη που γίνεται μεταξύ των τριών και των Ταύρων. Τελικά η εμφάνιση της Αθηνάς δίνει τη λύση. Οι νέοι θα φύγουν και θα καθιερωθεί η λατρεία της Άρτεμης στη Βραυρώνα της Αττικής...............